Aardappel op sterk water

Wist je dat de aardappel buiten de aarde zonder licht en water kan doorgroeien? Aardappels gebruiken zichzelf als voedingsbron. Juliette dwingt de aardappels om zichzelf op te eten. Dit manipuleren van de natuur is een veel voorkomend thema in Juliettes werk.

Al vanaf de 17^de eeuw worden planten en dieren op sterk water gezet. De Amsterdamse anatoom Frederik Ruysch is wereldberoemd geworden met deze praktijk. Het sterke water bestond eerst uit 60% alcohol. Aan het eind van de 19^de eeuw wordt ook formaline gebruikt, een oplossing van het gas formaldehyde in water. Planten, dieren en organen konden hierdoor jaren bewaard en bestudeerd worden.  

Vooral diersoorten met weke delen, zoals spinnen en vissen, worden op sterk water bewaard. Kunstenaar Damien Hirst zette een levensgrote tijgerhaai op sterk water. Maar de haai bleek niet goed geconserveerd te zijn. In 2006 is de haai vervangen door een ander exemplaar. Dankzij extra injecties formaldehyde zal deze vis niet snel rotten.

De natuur is een grote inspiratiebron voor Juliette. Als kind maakte ze al kunst van takken en bladeren die ze in haar achtertuin vond. Ze verwondert zich over de schoonheid en de onvoorspelbaarheid. De natuur laat zich niet dwingen.

Juliettes vader is een bollenboer. Mensen hebben vaak een romantisch beeld van het boerenleven. Maar volgens Juliettes vader lijkt het tegenwoordig meer op fabriekswerk. Tulpenbollen worden in hoog tempo geproduceerd. Hoe meer hoe beter. Volgens Juliette is het maken van een perfect eindproduct belangrijker geworden dan het groeiproces. Daarom wil zij juist dat groeiproces laten zien. 

Net zoals de aardappels op Juliettes foto’s is ook deze aardappel gaan ontspruiten. Er lijkt van alles uit te groeien. Door het sterkwater is dit proces bevroren. Juliette heeft de aardappel uit zijn natuurlijke omgeving gehaald. De betekenis verandert. Je kijkt anders naar een aardappel in een glazen pot dan een aardappel in de supermarkt of op je bord. Helemaal LAM dus.