All the good times we spent together

Alexandre wil iets maken met bierblikjes, omdat ze een link hebben met zijn eigen leven. Voor Alexandre zijn bierblikjes onderdeel van vele dierbare momenten met vrienden. Alleen worden deze alledaagse elementen vaak over het hoofd gezien. We vergeten ze, terwijl ze volgens Alexandre datgene zijn dat ons samenbrengt.

In de hedendaagse kunst zie je vaak 'Untitled' (zonder titel). Bij Alexandre niet. Hij vindt een titel juist belangrijk. Ze leggen iets uit over wat hij heeft gemaakt. Omdat Alexandre’s kunst zo alledaags en eenvoudig is, zijn de titels belangrijk om het werk betekenis te geven. De titel van dit kunstwerk is ‘All the good times we spent together’ of te wel alle goede tijden die we samen hebben doorgebracht. Dit werk gaat over samenzijn met je vrienden, familie en de mensen waar je van houdt.

Als je in een galerie een tentoonstelling met het werk van Alexandre bezoekt, is er een grote kans dat je verbaasd zult zijn als je binnenkomt. Alexandre maakt namelijk kunst die niet erg opvalt. Je zou zomaar kunnen denken dat je op het verkeerde moment bent binnengelopen. De ruimte ziet er leeg uit. Hier en daar ligt er wat op de grond, spijkers, pluggen, een bergje stof, losse papiertjes en bierblikjes. Al die kleine overblijfselen en andere kleine aanpassingen die Alexandre maakt in de tentoonstellingsruimte, zijn zíjn kunstwerken.

Een van Alexandre’s kunstwerken was een overblijfsel van de tentoonstelling vóór hem. Hij verfde de plek waar een schilderij had gehangen wit. Als een soort afdruk. Nu wil het zo zijn dat de tentoonstelling voor hem van Wieske Wester was. Haar werk zit ook in de collectie van het LAM.

Alexandre nodigt het publiek uit om na te denken over de verborgen structuren in een tentoonstellingsruimte. Alexandre wil dat we kijken en waarnemen. Iets wat wij hier bij het LAM ook stimuleren. Onze omgeving niet voor lief nemen. Door iets wat normaal waardeloos is - een leeg blikje een bonnetje tot kunst te maken - ga je anders om je heen kijken. Alles kan bij Alexandre opeens kunst zijn, ook een plukje stof in de hoek of een paperclip op de grond.  

In zijn werk speelt Alexandre met het idee van leegte. Het onderwerp fascineert hem al jaren. Toen hij jong was ging hij graag uit op onderzoek in verlaten gebouwen. Tijdens het derde jaar van zijn studie aan de kunstacademie moet Alexandre halverwege het jaar nieuw werk presenteren. Hij ging door een zware periode in zijn privéleven en had niet heel veel tijd om nieuwe dingen te maken. Hij besloot witte vellen papier, lege doeken en simpele lege lijsten te laten zien. Alexandre was tevreden over het resultaat en realiseerde zich dat leegte hem fascineert. Sindsdien maakt hij kunst over dit onderwerp.

Ken je dat gevoel dat het feest voorbij is? Je had je er zo op verheugd, de voorbereidingen, de boodschappen, hapjes en drankjes, gasten ontvangen, lachen, proosten, zware gesprekken later op de avond en dan ineens is het voorbij. Je voelt je als een leeg blikje.

Deze kunstwerken lagen recentelijk nog onder de lift. Toen ze vermist raakten, zijn ze in de vuilnisbak teruggevonden. Een liftmonteur zag het werk aan voor achtergelaten rommel en gooide het weg. Wonder boven wonder zijn de blikjes, na wat schoonmaakwerkzaamheden, intact. Ze hebben een tijdelijke ereplaats gekregen in de entree van het museum. Op een klassieke sokkel, deze keer. Om het werk extra in het zonnetje te zetten. Het museum neemt de liftmonteur niets kwalijk. Hij verving een vaste monteur die het museum door en door kende. Hij heeft zijn werk naar eer en geweten gedaan.