Babies

Marloes bouwde als kind vaak hutten voor zichzelf. Dan had ze een ruimte voor haar alleen. Zonder volwassenen en met eigen regels. Zij noemt dit safe spaces. Een omgeving waar je je niet ‘normaal’ hoeft te gedragen. Want wat is normaal eigenlijk? In haar werk bevraagt zij deze norm.

Glitters, veel kleur, textiel en voorwerpen uit de kindertijd. Dat is kenmerkend voor Marloes. Het geeft haar werk een vrolijke, speelse uitstraling. Ze bekijkt alles door een roze bril. Niet om de realiteit te vermijden, maar om er met een positieve blik naar te kijken.

Dit kunstwerk is een van de weinige in het museum die je aan mag raken. Sterker nog, het is zelfs de bedoeling. Ken je die schoolopdracht waarbij leerlingen een paar dagen een ei met zich mee moeten dragen zonder dat het stuk gaat? Dit zou goed moeten zijn voor verantwoordelijkheidsgevoel. Deze Babybels moeten net zo voorzichtig behandeld worden. Alsof je een baby vasthoudt.

Doet dit werk je ergens aan denken? Aan Babybels misschien? Die kleine, ronde kaasjes in een rode verpakking. Misschien heb je ze wel eens in je broodtrommel gehad. Al zijn deze Babies een stuk minder gemakkelijk mee te nemen. Probeer het maar eens…