Beginning of sediment

Als je naar de tekeningen van Anook kijkt?

‘We zijn erg luie kijkers. Voor een deel is dat heel handig. Het zijn codes waar je op kunt koersen. Je staat in de supermarkt en dan is het heel handig dat je weet dat rood karnemelk is. Dat je niet denkt, o nu is het paars, wat zou dat nu zijn? Maar ik denk dat we onszelf daarmee ook tekort doen. Omdat we dan iets zien en beslissen: dát is het. Ik wil met mijn werk uitnodigen om beter te kijken.

Anook heeft vaak roze haar. Ze heeft een mooi atelier in Arnhem. Met grote ramen waar een plens licht binnenvalt. Er hangen kleine poppen aan de muur. Soms geeft Anook atelierdiners. Dan staan er boeketten op tafel en fonkelende wijnglazen.

‘Het sediment zijn lagen waarop de rest groeit. Het zijn microscopische opnames van iets wat  buiten je blikveld ligt. Van schimmels en bloed bijvoorbeeld. De tekening die het LAM heeft is een kaasschimmel, die je dus niet met het blote oog ziet,’ zegt Anook.

‘Ik geloof dat we inzicht krijgen over hoe de wereld werkt via kieren. Het gaat nooit op een grote manier zo van: tada! Juist wanneer je niet oplet kruipt het zo in je blikveld. De stillevens die ik maak verhouden zich tot het grote.

‘Ik maak vaak heel grote landschappen en die landschappen gaan nooit over landschappen. Ze gaan nooit over mooie bloemen en bomen en gras. Ik vraag me altijd af hoe we mens moeten zijn. En die vraag stel ik via de natuur. Hoe we naar natuur kijken zegt niets over zo’n boom, maar alles over ons. Er is een tegenstelling: als we kijken naar een grote boom zien we het detail niet. Focus je op het blaadje, dan zie je de boom in zijn geheel niet. De tegenstelling is: inzicht en overzicht. Ergens in, ergens uit.’

Kunst reproduceert niet wat zichtbaar is; het maakt dingen zichtbaar. Die uitspraak is van Paul Klee, een Duitse schilder. Anook heeft hem op haar site gezet.