C'est si bon

Alexandre Lavet staat bekend om zijn kunst van alledaagse voorwerpen. Toen hij voor een tentoonstelling in New York bonnetjes moest bewaren om zijn kosten te declareren, vond hij sommige zo mooi dat hij ze begon na te tekenen. Hij besloot meer gewone dingen uit zijn dagelijks leven met de hand te kopiëren: van pagina’s uit boeken die hij las, rekeningen, flyers en winkeltasjes. ‘Ik speel graag met de grens tussen het alledaagse leven en kunst’, vertelt Lavet. De kunstwerken lijken readymades of objet trouvé’s zoals het beroemde urinoir van Elsa von Freytag-Loringhoven en Marcel Duchamp, maar zijn juist kunstwerken waar véél tijd en ambacht in zit.

Dit papieren kunstwerk is geïnspireerd op de favoriete bakker van Alexandre Lavet in Brussel: C’est si bon. ‘Ik werd enthousiast van het ontwerp van het broodzakje: de kleur en het patroon op de zijkanten. Ik wilde het direct tekenen,’ zegt Alexandre Lavet. ‘Het broodzakje is volledig opgebouwd door de kunstenaar’, legt zijn galeriehouder Jaring uit. ‘Er is veel tijd in gaan zitten in het vinden van het juiste soort papier om het zakje en de typische kreukbaarheid van het bakkerij-papier zo realistisch mogelijk te krijgen.’

In de hedendaagse kunst zie je vaak ‘Untitled (zonder titel)’. Bij Alexandre niet. Hij vindt een titel juist belangrijk. Ze leggen iets uit over wat hij heeft gemaakt. Omdat Alexandre’s kunst zo alledaags en eenvoudig is, zijn de titels belangrijk om het werk betekenis te geven. In dit specifieke geval heeft Alexandre de letterlijke tekst genomen. Of, is deze wel zo letterlijk?

Als je in een galerie een tentoonstelling met het werk van Alexandre bezoekt is er een grote kans dat je verbaasd zult zijn als je binnenkomt. Alexandre maakt namelijk kunst die niet erg opvalt. Je zou zomaar kunnen denken dat je op het verkeerde moment bent binnengelopen. De ruimte ziet er leeg uit. Hier en daar ligt er wat op de grond, spijkers, pluggen, een bergje stof, losse papiertjes en bierblikjes. Al die kleine overblijfselen en andere kleine aanpassingen die Alexandre maakt in de tentoonstellingsruimte zijn zijn kunstwerken.

Een van Alexandre’s kunstwerken was een overblijfsel van de tentoonstelling voor hem. Hij verfde de plek waar een schilderij had gehangen wit. Als een soort afdruk. Nu wil het zo zijn dat de tentoonstelling voor hem van Wieske Wester was. Haar werk zit ook in de collectie van het LAM.

Alexandre nodigt het publiek uit om na te denken over de verborgen structuren in een tentoonstellingsruimte. Alexandre wil dat we kijken en waarnemen. Iets wat wij hier bij het LAM ook stimuleren. Onze omgeving niet voor lief nemen. Door iets wat normaal waardeloos is; een leeg blikje een bonnetje tot kunst te maken ga je anders om je heen kijken. Alles kan bij Alexandre opeens kunst zijn, ook een plukje stof in de hoek, of een paperclip op de grond.

Het LAM museum staat bekend om zijn speelse manier van presenteren. Kunstwerken worden niet alleen aan de wanden of op sokkels getoond, maar ook op onverwachte plekken. Door de kunstwerken anders te presenteren, wordt dat effect vergroot. Je wordt keer op keer verrast. In 2024 gooide een liftmonteur per ongeluk twee kunstwerken weg van Alexandre Lavet. De beschilderde bierblikken lagen in de liftschacht, en werden door hem aangezien voor vuil. Heel aardig dat hij ze voor ons wilde opruimen! Ze werden net op tijd, ongedeerd teruggevonden in een vuilniszak. Het verhaal ging viral, en van het BBC primetime nieuws tot een Japanse variant van Boulevard interviewden onze medewerkers over dit avontuur. Heb jij de blikjes al gevonden in het museum?

Alexandre Lavet is geboren in Frankrijk in 1988. Hij heeft gestudeerd aan de École Supérieure d’art in Clermont-Ferrand in Frankrijk. Hij maakt vooral ruimtelijke werken. Terugkerende thema’s in zijn werk zijn het idee van leegte, verdwijning en het verwijderen van dingen.