Meer informatie

Andy richt zich op waar hij van houdt: filmsterren en dollarbiljetten. Maar ook Coca Cola en Campbell soep.

‘Ik dronk soep van Campbell. Ik at iedere dag, twintig jaar lang, dezelfde lunch…steeds opnieuw hetzelfde,’ zegt Andy. Hoe zou jij het vinden om twintig jaar dezelfde soep te eten tussen de middag?

Een bijnaam voor Andy was de zilveren prins van de pop. Andy versierde zijn werkruimte met zilverpapier en hij liet zilveren ballonnen op. Zijn stijl was een reactie op de serieuze kunst met weinig kleur.

Andy heette eigenlijk Andrew Varhola. Hij was de zoon immigranten uit Tsjecho-Slowakije. Toen de familie Varhola naar Amerika vertrok veranderden ze de naam in Warhola. In 1949 ging Andy naar New York. Daar ging hij werken in de wereld van reclame en tijdschriften.

Stel dat jij een kunstwerk zou maken van een verpakking. Zoals Andy heeft gedaan met soepblikken. Welke verpakking zou je dan uitkiezen? En: hoe zou je dat kunstwerk dan maken?

Andy had een atelier in New York. Hij noemde het ‘de fabriek.’ Dat werd een ontmoetingsplek voor allerlei beroemde kunstenaars, muzikanten en filmsterren en fotomodellen. Het wemelde er van de bijzondere types.

Er is een film gemaakt over het atelier van Andy: Factory Girl, oftewel ‘Fabrieksmeisje.’

LAM bezoeker Niek vertelde ons dat er op youtube een prachtige video is waar Andy een hamburger eet. Een filmpje dat in deze zaal natuurlijk niet mag ontbreken dus bij deze:

 

Klik hier om de video te bekijken.