Meer informatie

Alle hartjes die je bij de kassa’s ziet zijn voor Valentijnsdag. Die dag ken je waarschijnlijk wel, hij wordt op 14 februari gevierd. Het is een feest dat is komen overwaaien uit Amerika.

De laatste jaren is Valentijn bijna net zo populair in Europa. Mensen om wie je geeft geef je cadeautjes. Chocola, bloemen. Of je stuurt degene op wie je verliefd bent een kaart. Als je dat extra magisch wil maken kun je je naam er niet onder zetten. Zodat degene aan wie jij je kaart hebt gestuurd denkt: van wie heb ik dít nou gekregen??

Richard werd geboren in Kewanee, een kleine plaats in Amerika. Maar hij vertrekt al snel met zijn familie naar Chicago. Daar gaat hij van 1952 tot 1956 naar de kunstacademie.

In de jaren ’80 schildert Richard landschappen. Niet zoals van bergen of weilanden met bloemen, zoals je misschien wel kent. Nee, van steden. Ook de stad is een omgeving die door ons wordt bekeken en dus een landschap. Richard koos onder andere de Italiaanse stad Florence en de Franse hoofdstad Parijs.

Richard maakt werk waarin mensen op straat bijna nooit voorkomen. Als er al een mens te zien is, dan is het anoniem. Dus dat je niet weet wie het is op dat schilderij, een onbekende.

In de jaren ‘90 schildert Richard een serie zeegezichten. Hij maakte deze schilderijen aan de kust van Maine. Dat is helemaal in het noordoosten van Amerika.

De kust daar heeft allemaal wilde rotsen en vuurtorens, zoals in een sprookjesachtig prentenboek. Als Richard niet in New York is gaat hij hier heen.

In 1976 maakt Richard een van zijn beroemdste schilderijen: dubbel zelfportret. Als je goed kijkt zie je Richard twee keer. Ook kun je zien hoe hij de weerspiegeling van de ramen gebruikt om de diepte in het schilderij groter te maken.

Het dubbelportret van Richard

Vaak overdrijft Richard de kleine dingen, de details. Dat doet hij door gespiegelde voorwerpen en weerspiegelingen te gebruiken.

Bij Checkout zie ook dat vervreemdende effect van spiegels. Wat zie je nou echt en wat wordt bepaald door spiegels? Je weet niet of je je blik kunt vertrouwen. En hoe het allemaal zit in deze kosmos, in dit wereldje. Het is een raadselachtig spel van richtingen.

Richard werkte 10 jaar lang als commercieel kunstenaar. Dat deed hij voor uitgeverijen in New York in Spanje. Die uitgevers gaven Richard een opdracht en hij ging ermee aan de slag. Toen hij genoeg geld had gespaard ging hij doen wat hij het liefst wilde: zelf schilderijen schilderen.

Om kunst te maken namens Amerika. Voor belangrijke kunstevenementen: in Venetië en Basel. Dat was in de jaren ‘70.

Wilde Richard architect worden.