Daughters are spoons, sometimes they grow into knives

Op het kantoor van het museum. Het was een mooie plek bij het raam. Helemaal in de punt. Ze keek zo over de weg en naar de bomen.

Zijn een Brits kunstenaarsduo. Sinds 2003 werken ze samen aan allerlei projecten. Wat ze maken is niet zo makkelijk te zeggen. Ze zoeken de grenzen op tussen kunst, architectuur en theater.

Ze maken vooral grote beelden en installaties in de openbare ruimte, zoals parken en pleinen. Ze werken dus in samenwerkingsverband, net als Jake en Dinos Chapman. Maar verder lijken de duo’s totaal niet op elkaar.

Als je naar dit beeld kijkt. Misschien zie jij wel iets heel anders in het beeld. Laat het ons weten! Wij zijn benieuwd naar het verhaal dat er in jou opkomt als je naar het beeld kijkt.

Op een bepaalde manier is het een beetje een akelig gezicht, dit beeld. Maar het beeld heeft ook schoonheid. Het bestaat naast elkaar, mooi en lelijk. Kun je wel eens genieten van een melancholisch liedje? Zo’n riedeltje dat een beetje zwaarmoedig is. Maar je kunt er zo heerlijk in zwelgen.

Stel je voor dat je jouw gezin een rol mag geven. Elk gezinslid is een voorwerp. Wie is wie? Is je vader een stoel, je oma een theekopje, je broer een parasol. Het is aan jouw verbeelding. Misschien is het beter als je dit niet hardop uitspreekt. Zo voorkom je ruzie!

Het is een scherpe tegenstelling. Het harde roze tegen het zwartgeblakerde hout.

Dit beeld was onderdeel van een tentoonstelling in de Engelse stad Bristol. De tentoonstelling heette Knives and Mothers, messen en moeders. Er waren beelden en een serie foto’s te zien. Het verhaal in de tentoonstelling wordt vooral verteld door de titels van de verschillende kunstwerken. Het gaat vooral om hoe de vader, moeder en het kind met elkaar omgaan.

Door de titels kun je vermoeden dat er geweld in huis is. Het beeld van de vader kijkt door zijn rode donut oog naar de moeder. Is de donut rood omdat de vader kwaad is en woede voelt? De dochter heeft een donut in haar mond, zoals je ziet. Het lijkt alsof haar armen op haar rug zijn vastgebonden. Ze kan dus niets anders doen dan toekijken.

De titel van het werk van de vader is He dreams of a chicken farm out in the country

Doet toch iets anders met je beeldvorming als dat het werk Pappa of Dad had geheten, niet?

When she touches her hair she is thinking about the other men in her life is de titel van het werk van de moeder