Meer informatie

Dit schilderij van Herman komt uit 1958, een tijdsperiode waarin koffiekramen razend populair waren in Nederland. Kijk maar!

Mevrouw Baltus achter het buffet met de koffieketel in de stationsrestauratie op station Driebergen-Zeist, 1956.

Cafetaria (koffiebuffet) in voormalige wachtruimte van de NZH in Zandvoort. In de schappen staan koektrommels met spritsen en gevulde koeken, verder chocoladerepen van Tjoklat en flesjes limonade van Perl en Hero. Nederland, 28 juli 1958.

Havenarbeiders en dijkwerkers werkzaam in Europort drinken een biertje of een kopje koffie bij Leny uit Rozenburg, die haar Volkswagenbus veranderd heeft in een rijdende koffiekraam ' De Pionier' . Samen met haar partner Rob houdt zij het zwoegende leger arbeiders met koffie, koek, limonade en warme worstjes op de been, 1960.

Twee heren - werkzaam in het Europort gebied - drinken een kop koffie bij deze koffiekraam. De bevoorrading geschiedt door de firma R. Veugelers uit Rozenburg. In de vitrine van de kraam liggen zoetwaren, te weten rollen Rang en Venco drop, 1960.

Zie je die flessen en blikken in verschillende kleuren? Wat zit er in? Waarschijnlijk zijn het middelen die je zelf kunt verzinnen, zoals koffie en snoepjes. Maar misschien ook andere dingen. Want het was een andere tijd.

Herman kwam uit Den Haag. Daar is de Hoefkade, waar Herman gevels heeft beschilderd. Een paar jaar geleden zijn die schilderingen opnieuw bijgewerkt. Door Hermans kinderen: Teun en Françoise. De verf was met de as van Herman vermengd. De vogel boven de hand van het meisje is daarmee geschilderd. Het is dus een kringloop. De schilder leeft niet meer maar wat er van hem is overgebleven zit in zijn eigen kunstwerk. 

Voor het schilderen van het schilderij Stilleven met gitaar keek Herman naar Georges Braque. Dat was een kubistische schilder uit Frankrijk die ook een gitaar had geschilderd. Het werk van Herman Berserik leek zó op dat van George Braques dat hij Bersebraque werd genoemd. 

Stilleven met gitaar 

Herman deed superveel. Hij gaf les aan de kunstacademie, beschilderde glas en decors en muren. Verder was hij etser, graficus, grafisch ontwerper, houtgraveur, illustrator, lithograaf, monumentaal kunstenaar, tekenaar en maakte hij mozaïek.
En hij maakte natuurlijk vrij werk. Dat waren de schilderijen die hij uit zichzelf maakte, zonder dat hij daar een opdracht voor had gekregen.  

Herman Berserik was altijd aan het tekenen in een van zijn schetsboeken. Hij studeerde aan de Koninklijke Kunstacademie in Den Haag. Dat was tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Koffiekannen! De koffiekan is een belangrijk voorwerp voor Klaas Gubbels. Dat is een andere Nederlandse kunstenaar, waar het LAM ook een schilderij van heeft.

Herman maakte kunst die voor iedereen te begrijpen was. ‘Er staat wat er staat,’ zei de kunstenaar over zijn werk. Zo schilderde hij zijn zoon in de poppenkast of een mooie zomerlucht.

Je kunt op zoek gaan naar grote, bijzondere dingen. Daardoor maak je veel mee. Maar dat hoeft niet. Het leven is ook veel waard door de gewone, kleine dingen. Dat merk je vanzelf als je goed om je heen kijkt. Zoals naar deze man met zijn snor. Hij kijkt of er iemand is die een kopje koffie wil drinken. Zo’n kopje koffie pept de meeste mensen op. Er zijn nog veel meer normale dingen die eigenlijk heel mooi zijn. Als je daar oog voor hebt zal je vaak vrolijk zijn. Misschien is dat wel een belangrijk geheim. Dat genieten van iets kleins zo groot kan zijn.