Grapes

In de druiven zie je een weerspiegeling. Het lijkt een beetje op de weerspiegeling in een schilderij van Johannes Vermeer; Meisje met de parel.

Deze foto straalt iets teers uit. Alsof iemand op zijn ziekbed ligt en nog maar een paar dagen te leven heeft. Het papier van de keukenrol lijkt op een ziekbed. De kleuren hebben iets weg van een ziekenhuis. Er zijn alleen een paar kleine druiven over. Daardoor ziet het geheel er nog wat kwetsbaarder uit.

In de tentoonstelling Raisin on the Vine (Rozijn in de wijnstok) plaatst Oto een serie fotografische stillevens en stadsgezichten. Naast handgeschreven sculpturen van hergebruikt karton, met fruit en groenten die hij koopt bij marktkramen.

‘Ik zie foto’s graag als diep persoonlijke en psychologische instrumenten. Ze benadrukken de gewone belevenissen van mensen. Tegelijkertijd weerspiegelen foto’s de stemming van een bepaald cultureel moment. Soms signaleren ze toekomstige gebeurtenissen, dingen die nog staan de gebeuren.’

Naast de druiven zie je een paar pitjes liggen. Alsof iemand lekker druiven heeft zitten eten en dacht: bah, die pitten leg ik even terug. Het keukenpapier doet dienst als bord.

Het is vandaag de dag best makkelijk om een foto te maken. Van jezelf, vrienden, iets wat je mooi vindt. De camera op de smartphone zorgt ervoor dat het vastleggen van beelden normaal geworden is. Overal duiken kiekjes op, Instagram, Facebook, Whatsapp. Oto vindt het leuk om werk te maken dat een zo breed mogelijk publiek kan bereiken.

De enigszins scheve lijst, de witte rand van het passe-partout, het blauw waar het keukenpapier op ligt, de gedraaide rechthoek die het stuk keukenpapier vormt. Door al die gedraaide rechthoeken lijkt het een beetje alsof de druiven in het midden een beetje zweven.

Geschiedenis
De keukenrol is een Amerikaanse uitvinding uit de jaren ‘20 van de vorige eeuw. In de jaren ’30 werd de keukenrol al populair.

Hoe keukenpapier wordt gemaakt
In grote fabrieken worden keukenrollen gemaakt. Tegenwoordig is het meeste keukenpapier van goede kwaliteit, bestaat het uit 2 lagen. In de fabriek worden 2 rollen tegenover elkaar gezet. Ze leveren allebei een laag van het dubbellaagse keukenpapier. Een speciaal chemisch middel zorgt ervoor dat het papier ook stevig blijft als het nat is. Anders zou het meteen uit elkaar vallen, net zoals wc-papier. Terwijl de stevigheid keukenpapier juist zo handig maakt. Een laborant controleert hoe stevig het keukenpapier is. Nat en droog. Dat gebeurt met een testmachine. Die trekt aan 2 kanten en registreert bij hoeveel kracht het papier scheurt. Een gladde laag en een laag met patroon worden samengebracht. De bobbeltjes hebben een doel: daarin kan veel vocht worden opgenomen. Een scherp mes maakt de kartelrand zodat je het papier makkelijk kan afscheuren. De lengte van 1 keukenrol bestaat uit 100 vellen. Een gezin gebruikt makkelijk 1 keukenrol per week. Moet je nagaan hoeveel er gemorst wordt!

Op deze foto valt de afwezigheid van de druiven op. Je ziet hoeveel druiven er al opgegeten zijn en hoe weinig er nog van de tros over is. Dat laat je zien dat het allemaal zo voorbij kan zijn. Het is goed om te genieten en plezier te maken want het ineens kunnen de druiven (dagen) op zijn.

gebeurt er zoveel op deze foto. Natuurlijk is dit beeld op het eerste gezicht niet ontzettend spannend. Je ziet geen felle kleuren, er is geen enkele beweging, je kan niet naar mensen kijken. Daarbij geeft keukenpapier ook nog eens een ontzettend gewoon gevoel. Weinig dingen zijn zo alledaags als keukenpapier. Maar dat kan veranderen als je er langer naar kijkt.

Je hebt witte druiven en blauwe. Best verwarrend: witte druiven zijn eigenlijk groen en niet wit, ook al heten ze zo. De kleur is heel kenmerkend voor de druif. Groen is de basiskleur van een druif. Je hebt een kleurverschil omdat de groene druif geen kleur bezit. Daarom wordt de druif witte druif genoemd en de rode kleur rode druif. Of blauwe. Verwarrend, al die kleuren!

Door het bleke keukenpapier, de groene druiven en de blauwe ondertonen straat deze foto meer kou uit dan warmte.

Jalal al-Din Rumi was een denker en een dichter. Hij leefde van 1207 tot 1273. Rumi is beroemd geworden. Hij is een van de belangrijkste mensen uit de Perzische dichtkunst. In zijn gedichten prijst hij God. In de 13^e eeuw schreef Rumi: Voor er een tuin, een wijnstok of een druif bestonden in deze wereld, werden onze zielen bedwelmd door onsterfelijke wijn.
Meer mystieke dichters vergelijken wijn met goddelijke liefde. De roes die je van wijn krijgt zien ze als jezelf verliezen in God.

Zij is een druif: mal mens.
Druiven treden: met de voeten uitpersen.
Dat is een druifje: een buitenkansje.
Dat is een druifje uit mijn mond: daar doe ik met moeite afstand van.

Zodra iets ingelijst is kijk je er anders naar. Of als iets in een vitrine staat of ligt. Waar je naar kijkt krijgt een bepaalde belangrijkheid, een gewicht. Zelfs als er iets heel alledaags als keukenrol in voorkomt. Je gaat je afvragen, wat doen die druiven daar. Worden ze nog wel opgegeten, wie heeft ze daar achtergelaten? Het kijken naar beelden kan oneindig boeien. Omdat ze zoveel oproepen. Beelden kunnen je ontroeren, laten lachen, bang maken. Ook kunnen ze je nieuwsgierig maken.