Ibi

Oorsprong
Het festival van Els Enfarinats vindt elk jaar op 28 december plaats in de Spaanse stad Ibi in Alicante. Het festival is een onderdeel van vieringen van de Dag van de Onschuldigen. Op die dag herinnert de katholieke kerk zich het martelaarschap van onschuldige jongens van Bethlehem. Op last van koning Herodes de Grote werden de jongens gedood. De katholieke traditie leert dat Herodes in zijn vrije wil daarmee brandend onrecht heeft gedaan.

Bijzonder ritueel
Het gevecht in Ibi woedt tussen een groep getrouwde mannen (Els Enfarinats) en een andere groep (La Oposicio) die orde probeert te houden. De confrontatie is met eieren en bloem, terwijl het vuurwerk dondert.

Rivaliserende groepen
De Enfarinats, gekleed in een gekke pakken, bezet om acht uur 's ochtends de stad. Ze verzamelen zich in de kerk en rennen naar het stadhuis. Daar kiezen ze een burgemeester, aanklager en rechter. Hun heerschappij is grillig en bestaat uit idiote wetten en onwettig opgelegde boetes. Ze bespotten belangrijke mensen en houden komische toespraken. Vooral bankiers en winkeliers zijn de dupe van de verwarrende en ordeloze situatie. De mannen die La Oposicio vormen, zijn ook aangekleed. Je kan ze herkennen aan hun lange zwarte hoeden die met sterren versierd zijn. Ze zijn tegen Els Enfarinats. Je kunt aangevallen worden met meel en eieren. Zelfs met schuim van brandblussers. Ondertussen toert een groep dansers met de naam Casats i Fadrins, door de stad met een Rondalla-band van straatmuzikanten.

Eind van de dag
Tegen de middag houdt Els Enfarinats een inzameling voor goede doelen in het dorp. Degenen die de boete niet betalen, moeten naar de gevangenis. Tegen vijf uur 's middags komt het gezag van Els Enfarinats ten einde en maakt plaats voor de viering van de traditionele Dansà. 

De mensen die meedoen aan dit festival in Ibi lijken een beetje op levende standbeelden. Mensen kunnen op standbeelden lijken door schmink en kleding. Hoewel ze geen schmink dragen hebben ze wel een vreemd gezicht doordat ze zo wit zijn van het meel.
Vooral op de foto lijken deze mensen op standbeelden. Want deze mensen bewegen wel gewoon.

Het lijkt alsof dit een film is die even op pauze is gezet. Een still. Wanneer je op play klikt gaat de film weer spelen. Althans, zo lijkt het. 

In de foto ligt de focus op de mensen. Je weet alleen niets van ze. Hoe ze heten, of ze gelovig zijn, welke taal ze spreken. Je wordt een beetje een spion als naar deze mensen kijkt. Een onzichtbare spion, fotograaf én kijker van het kunstwerk tegelijk. 

Dat is het motto in het beroemde boek “De drie musketiers”. Het is ook een motto die bij dit kunstwerk van Katrin past. Want alle mensen op deze foto worden al feest vierend één. 

Ergens op deze foto houdt een man een andijvie in zijn hand. Zie je waar?

Katrin heeft altijd een achtergrond met één kleur. Dat werkt zoals bij een schilderdoek. Katrin noemt dit zelf space zero, wat ruimte nul betekent. Want zo’n achtergrond is als het ware een nulpunt in het werk. Je kunt er nog alle kanten mee op.

Dit kunstwerk is een foto. De printtechniek die Katrin gebruikt heet piëzografie. Dat is een druktechniek. De printkop spuit in stroken piepkleine druppeltjes inkt op het papier. Een heel precies werk is dat. Het is een hoogwaardige versie van inkjet-printen. Het verschil ten opzichte van een desktop printer zit hem vooral in de hoge kwaliteit van de inkt en het papier. De 12 kleuren-inkten en coatings zorgen voor daverende kleuren, een diep zwartbereik en kleurvastheid tot meer dan 100 jaar. Daarmee voldoet het aan de hoogste eisen van kunstenaars, fotografen, galeries en musea.

Een voedselgevecht kan hartstikke leuk zijn. Lekker naar elkaar gooien met eieren. Aan de andere kant heeft het ook iets geks. Zeker als je bedenkt dat er veel arme landen zijn waar mensen honger hebben. Wat vind jij van gevechten met eten?

Dichter bij huis bestaat er ook een voedselgevecht traditie. In Delft, om precies te zijn.
Een studentenvereniging houdt een gevecht met prei. Het evenement wordt preimeppen genoemd. Elk jaar wordt er 125 kilo prei bij de lokale Turkse winkel gekocht. Het preimeppen duurt maximaal een kwartier want je krijgt er tranen van in je ogen. De prei is tenslotte familie van de ui. 

Bedenk met welk voedsel jij je vrienden zou willen bekogelen en vertel het elkaar. Je zult vast verbaasd zijn over wat jullie bedenken.

In de Belgische strip Lucky Luke krijgen valsspelers pek en veren. Dat kan er soms uitzien zoals dit werk van Katrin.