Jus de Pommes (Jonagold)

Kunstenaar Kasper de Vos past niet in één stijl, thema, techniek of richting. Hij maakt en maakt, en soms is daar opeens een kunstwerk. Het maken van sculpturen, maquettes, tekeningen en ruimtelijke installaties zijn Kaspers favoriet.

Kasper zegt zelf: ‘Mijn werk groeit organisch en rijpt aan betekenis in het proces.’ Eigenlijk net als een appel. De appel die je hier op de grond ziet liggen, is al wel óverrijp. Dit is er zo een die je na weken onderin je tas vindt, met al je boeken en spullen er bovenop. Helemaal zacht en niet meer lekker om te eten. Een soort appelmoes met een schil eromheen.

Voor Kasper beginnen al zijn kunstwerken vanuit het vinden van een materiaal, of een object. Dit kan die appel onderin je tas zijn, maar ook takken, bladeren of noten in het bos. Ook overschotten die door de mens zijn gemaakt horen hierbij, zoals bouwmaterialen, verpakkingen en gebruiksvoorwerpen. Zo zijn al zijn tentoonstellingen een combinatie tussen natuur, lokale cultuur en industrie.

Tijdens zijn studie werkte Kasper bij een marktkoopman. Daar leerde hij verleiden met vormen en kleuren. Zijn baas leerde hem dat zo’n kraam een verhaal is, die de verkoper vertelt. Zo ziet Kasper zijn tentoonstellingen ook. Hij is de handelaar die zijn spullen presenteert aan de consument. Een publiek consumeert dit kunstwerk ook met hun ogen en bepaalt wat ze ‘mee naar huis nemen’. Wat neem jij mee na het zien van dit kunstwerk?

Kasper maakte een perfecte appel van was. Prachtig mooi, rood, rond, glimmend. En toen dacht hij: nee, in perfectie schuilt voor mij geen schoonheid. Dus is hij de appel gaan deuken. Kill your darlings noem je dat. Neem iets wat je dierbaar is, en laat het los voor het grotere doel.