LAM op komst #1- #8

Een architect maakt een tekening en bouwt met stenen en cement.

Erik niet, hij bouwt met beelden, met foto’s en films. Hij gebruikt beelden van een bestaande plek, maar door de combinaties van beeldmateriaal lijkt het resultaat door Erik zelf verzonnen. ‘Dat is voor mij een spannende tegenstelling. Ik wil als cartograaf totaalbeelden maken die kloppen met de waarheid. Dat lukt me door keuzes te maken, die altijd persoonlijk zijn. Want de keuzes die ik maak zijn mijn mening.’

Erik vindt het heel interessant om plekken te zien veranderen.

Daarbij ziet hij de sporen van mensen. Want omgevingen veranderen door wat mensen doen. Er worden boompjes geplant of juist weggehaald, mensen laten afval achter, er wordt een schuurtje gebouwd. Buiten blijft het nooit lang precies hetzelfde. Die verandering is moeilijk te zien omdat het meestal langzaam gaat.

Een plek op landgoed de Keukenhof. Een dijklichaam, met een paar bomen en verder niets. Tot in 2015 werd begonnen met de bouw van het museum. Nu staat op deze plek het LAM. Je zou echt goed moeten kijken naar foto’s van vroeger om de plek te herkennen.

Stop-motion is een techniek waardoor je speciale effecten kunt brengen in films. Het is een oude techniek die al lang bestaat en wordt veel gebruikt. Doordat Erik op meerdere momenten foto’s maakte, kun je veranderingen zien. Dat kan door herfotografie, dat wil zeggen: twee keer een foto maken vanaf dezelfde plek. Eentje voor en eentje na.

‘Naast elkaar gepresenteerd naast elkaar vind ik heel saai. Maar als je twee foto’s combineert tot 1 beeld, wordt het voor mij interessanter. Nóg verrassender wordt het als je ook iets van de toekomst ziet. Maar hoe doe je dat; de toekomst is tenslotte moeilijk te fotograferen. Hoe laat je de toekomst zien?’

‘Als ik in de toekomst kijk, dan zie ik “virtueel” vaak wel contouren (schaduwen) maar geen inhoud. Dit gebruik ik als uitgangspunt in mijn werk. Verbeelding van de toekomst als contouren, als silhouetten… Normaal bestaat mijn werk, mijn oeuvre, tot dusver uit fotomontages.’ Voor dit kunstwerk wilde Erik dieper gaan dan normaal. Normaal maakt hij fotomontages, maar nu filmmontages.

Zo heeft Erik voor het LAM dit nieuwe idee bedacht; korte films van fotomontages waarin de veranderingen van een plek zijn te zien. In dit geval van een park, tot een museum. Hiervoor heeft Erik een nieuw idee uitgewerkt waarbij elk beeld bestaat uit drie delen: verleden, heden en toekomst. Daarbij zie je het verleden in zwart-wit, het nu in kleur, en de toekomst als silhouet. De foto’s zijn momentopnames. Ze verbinden vroeger, nu en toekomst met elkaar door beeldmontage.

Voor iedere film die hij maakte liep Erik twee keer precies dezelfde route rond het museum, waarbij hij elke halve meter steeds opnieuw een foto maakte. Werken als een monnik Duizenden foto’s worden allemaal met elkaar gecombineerd. Filmstill na filmstill.

Het is ongelooflijk veel werk.

Dat moet met de computer worden gedaan. Want daarvoor bestaat geen app of computerprogramma. Met veel zorgvuldigheid en doorzettingsvermogen heeft Erik dit karwei gedaan. Hierdoor is een combinatie ontstaan van een stop-motion en een time-lapse film.

Dat is een heel nieuw soort film. Op deze manier kun je zien hoe een plek verandert.

een serie willen, als Erik die voor je maakte?

De achtertuin, het park in je woonplaats of een andere plek waar je regelmatig bent?