Lucky-4-ever

Tijdens zijn studie is Heinz lange tijd in China. Hij is gegrepen door het land. Vooral door traditionele Chinese inktschilderijen. Heinz probeert dit op een westerse manier na te maken.

In China organiseert hij verschillende tentoonstellingen. Ook nodigt hij Chinese kunstenaars uit in Europa en andersom. Hij woont al sinds 2007 in Chengdu, China.

Heinz vond een Chinese advertentie uit de jaren ’80. Deze advertentie stond in een oud tijdschrift in een onteigend huis. In de advertentie werd reclame gemaakt voor de westerse levensstijl. De advertentie laat een man die die aardbeien in een chocoladefontein doopt. Precies dat zie je ook op dit schilderij.

Eind jaren ’70 werd er voor het eerst door grote westerse bedrijven geadverteerd in China. Nestlé uit Zwitserland en Hershey uit Amerika brachten iets nieuws naar China; chocola. De meeste Chinezen hadden voor die tijd nog nooit chocola gegeten.

Nog altijd zien Chinezen chocola als een Europees luxeproduct. Het wordt daarom soms in de zakenwereld gegeven als relatiegeschenk, net als dure wijn.

In China eten ze heel andere toetjes dan in Europa. Wij zijn hier gek op chocola. Op allerlei manieren. Als warme saus bij ijs of een pudding. Als mousse of een stukje bij de koffie of thee.

In China komen er in de toetjes veel vruchten voor en bladerdeeg. De toetjes worden vaak gerookt of gekookt.

Waarschijnlijk heb je daar de laatste jaren wel iets over gehoord of gelezen. Als je lactose-intolerant bent mis je een bepaald stofje -lactase- dat ervoor zorgt dat je je eten goed verteert. In Azië zijn de meeste mensen lactose-intolerant. Je zult daarom niet snel een chocoladefontein vinden als je op reis bent in Azië.

Stel dat je zelf een fontein mag ontwerpen, hoe ziet ‘ie er dan uit? En welke smaakt stroomt er? Als een chocoladefontein bestaat, kun je natuurlijk allerlei kanten op.

Vanille…sinaasappelsap, limonade? Maar misschien wel nog gekkere smaken en geuren. En welke vorm heeft je fontein dan, hoe ziet hij eruit? Gebruik je fantasie!

Dat betekent letterlijk: beschamend pleziertje. Iets waarvan je erg geniet terwijl je weet dat het eigenlijk niet hoort. Vaak schamen mensen zich ook echt voor hun guilty pleasure. Wat je hier op het schilderij ziet is een klassieke guilty pleasure: chocola eten.

Een chocoladefontein is iets waar veel mensen zich misschien wel nóg meer voor zouden schamen. Zoveel dat je er misselijk van wordt. Een kaasplank naar binnen proppen, of een rol Oreokoekjes. Of tegen iedereen zeggen dat je vegetariër bent maar als je dronken bent een hamburger bij een fastfoodketen eten. Hoewel, het laatste voorbeeld is wel erg guilty...

Kunst is nooit eenduidig, zoals een rekensom. 1+1=2. Dat weet iedereen. Daar hoef je dan ook niet lang over te discussiëren want het is een feit. Met kunst ligt dat anders. Kunst kan allerlei gevoelens en ideeën uitlokken. Dat maakt het ook zo verrassend.

Als het één overduidelijk iets voorstelde was het een stuk saaier geweest. Als je naar het schilderij kijkt en het er over hebt, kom je zeker iets te weten. En kun je iets van elkaar leren!

‘Kunst volgt geen regels en valt buiten alle verklaringen. Daarom beïnvloedt het mensen, of ze nou een opleiding hebben gevolgd of niet,’ zegt Heinz.

Het is dus heel democratisch. Niet alleen mensen die lang gestudeerd hebben of al veel van de wereld hebben gezien kunnen ervan genieten. Maar…iedereen.

Dat is als de verf dik op het doek is aangebracht. Zoals in dit schilderij. Hou jij van hard geworden klodders in een schilderij?

is ook de merknaam van een beroemde saus. Weet jij welke?