Notes to Self (3 oct 2012)

Deze tekeningen zijn nu een vast onderdeel van het kunstenaarschap van Paul. Ze hebben hun eigen plek tussen grotere projecten die Paul doet. De aantekeningen die Paul gebruikt om tekeningen van te maken zijn een manier om na te denken over problemen, iets op te lossen als hij vast zit met zijn gedachten. 

De tekeningen voelen voor Paul als samenwerkende stukken. Dat maakt Paul enthousiast. Zijn kattenbelletjes voelen als samenwerkingen met een eerder, ander zelf. Dat klinkt misschien een beetje vreemd, maar waarschijnlijk kennen veel mensen dat gevoel van een eerder zelf wel. Als je naar een foto van jezelf van een paar jaar geleden kijkt, weet je ook dat jij het bent. Soms ben je veranderd maar toch ben jij het die op de foto staat. Maar dan een andere versie van jezelf, een eerdere versie van hoe je nu bent.

Boodschappenlijstjes, to do lijstjes, het zijn allemaal dingen die op dat moment belangrijk voor je waren. Bij het lezen kan je terug zien wat je toen moest doen, waar je mee bezig was. Het is net zoals wanneer je door de sneeuw loopt en achter je kijkt, aan het spoor zie je je eigen route.

Gerechten met gesmolten kaas kunnen enorme draden opleveren. Denk maar aan pizza, zoals je op deze tekening ziet. Of aan kaasfondue, waar je soms echt aan moet trekken om van de draad af te komen.

Door de pizza die boven de vrouw zweeft lijkt het als een ziel op te stijgen uit haar lichaam. Die ziel is niet verheven, zoals de vrouw lijkt. Maar juist sensueel, vet, kleurrijk. Misschien is de vrouw wel zo treurig omdat ze haar zinnelijke kant ontkent. Ze verlangt een plezierig leven maar is er niet toe in staat.

Regelmatig gaat kunst om verschillen. De klassieke houding van de vrouw in zwart wit laat vergeestelijking zien, het hemels worden. Dat wordt versterkt met het kleurrijke, vrolijke en (letterlijk) platte karakter van pizza. De tegenstelling van de intuïtie en het verstand is al eeuwenoud. Al bij de Oude Grieken speelde die tegenstelling; bij de goden Apollo en Dionysos (of Dionysius). Het gedrag van Apollo wordt Apollinisch genoemd. Hij is doordacht, overdacht en beheerst. Het tegenovergestelde wordt aangeduid met Dionysisch; extatisch, onrustig en onbeheerst.

De vrouw ziet eruit als een klassiek beeld uit de oudheid, als een schoonheidsideaal. De pizza is juist van nu. Je kan je voorstellen dat toeristen naar een historische plek gaan om iets te bekijken en dan een stuk pizza naar binnen werken, het is heel geschikt als streetfood. De aantekeningen zorgen ervoor dat ze beklad lijkt. Zoals je wel eens vaker ziet, door graffiti bijvoorbeeld.

De vrouw heeft iets wanhopigs door haar lichaamshouding. Ze ziet eruit alsof er van alles door haar heen spookt, met de aantekeningen als pop ups in haar hoofd. Alsof ze in een gedachtewereld zit met denkbeelden die allemaal over elkaar tuimelen. Ze lijkt te denken: ik moet dit en dit en dit nog. Op de achtergrond is ze gefixeerd op het idee dat ze zin heeft om te snacken. Maar die snack – de gloeiende pizza- heeft iets heftigs, iets dreigends. Alsof het niet helemaal veilig is. Dat verlangen houdt daardoor een risico in. Op hetzelfde moment blijven de gedachten zich maar opdringen. Het lijkt een nachtmerrie zonder rem.

De gaten die je in de kaas ziet hebben iets buitenaards. Tenminste, dat kun je er in zien.

Je ziet een pizzapunt boven de vrouw. Maar als je langer kijkt kan het ontaarden in iets anders. De kleuren, de puntige vorm; zoom eens in en kijk wat er gebeurt met je fantasie.

De tekening is gemaakt van inkt en kleurpotlood op papier.

Het maken van kunst vergt in een hoop gevallen veel van een kunstenaar. Verbeeldingskracht om iets boeiends te bedenken, beheersing van de materialen waarmee hij werkt en doorzettingsvermogen als het niet lukt of hij niet weet hoe hij verder moet. Het maakproces is een zoektocht. Zo’n zoektocht heeft allerlei kanten. Het kan fijn zijn omdat het werken afleiding biedt van de dagelijkse zorgen en problemen die de kunstenaar misschien heeft.
Het maken van kunst, zoals deze tekening, zorgt ervoor dat de kunstenaar dingen verwerkt. Dat hij een beetje bijkomt. Terwijl Paul aan het werk is kan hij ergernissen en spanningen even aan de kant schuiven. Paul gebruikt zijn oude aantekeningen voor het maken van nieuw werk. De aantekeningen vormen een uitweg, waardoor ze een nieuw leven krijgen. Op die manier is het een soort therapie, ook al is dat niet Pauls bedoeling. Oud materiaal wordt een nieuw leven ingeblazen en worden onderdeel van kunstwerken.
Als werk en privé makkelijk in elkaar overlopen, kan dat ervoor zorgen dat hij het goed volhoudt. Door persoonlijke ideeën en fascinaties te gebruiken snakt hij misschien minder naar uitstapjes, vakantie en bingewatchen van een serie. Hij vindt zijn werk immers vervullend.

Sinds juli 2006 is het in Iran verboden om leenwoorden te gebruiken. Een leenwoord is een woord dat door een taal is ontleend aan een andere taal, zoals pizza. Vanwege deze taalzuivering wordt pizza in Iran ‘elastisch brood’ genoemd.

Veel mensen vinden pizza lekker. Vaak is een pizza goed te betalen, maar in New York is een wel heel bijzondere pizza bedacht. De 24K pizza kun je eten bij het Industry Restaurant in de New Yorkse wijk Manhattan. Het restaurant zegt met de 24K pizza de duurste pizza ter wereld te verkopen. Zo’n pizza kost 2000 dollar. De pizza kan in 8 punten verdeeld worden. De pizza is bedekt met 24-karaats bladgoud, vandaar de naam. Naast het bladgoud is de pizza belegd met stilton kaas, kaviaar, truffels en Foie Gras (ganzenlever).
Volgens de chef van het restaurant -Braulio Bunay- is de pizza extreem rijk van smaak. Hij zegt dat het ideaal is als je toe bent aan een overvloedige maaltijd. Als je hem wil proberen moet je de pizza 48 uur van te voren bestellen bij het restaurant.