Meer informatie

Dit kunstwerk heet Ofertas.

Dat is Spaans voor ‘aanbiedingen’. Gewoonlijk zijn aanbiedingen producten die klanten met voordeel krijgen aangeboden. Ze zijn goedkoper dan normaal. Je kan je afvragen wat er precies wordt aangeboden op dit kunstwerk. De vrouw links tilt haar gele jurk op. Alsof ze haar lichaam wil aanbieden. De vrouw in het midden biedt haar borsten aan. Of wordt dat wat op de glazen tafel ligt aangeboden?

Het meisje dat achter de glazen tafel zit lijkt het meest bescheiden.

Ze laat minder van zichzelf zien dan de andere twee. Is ze blij dat wat op tafel ligt de aandacht van haar lichaam afleidt? Of heeft zij het klaargemaakt en probeert ze je daarmee te verleiden?

Wat ligt er op de glazen tafel? Is het vis, vlees, wild of gevogelte?

Of is het een mens?

De uitdrukking ‘iets op een presenteerblaadje krijgen’ betekent: zonder er enige moeite voor te doen. Het zijn woorden die de vrouw in het midden letterlijk uitvoert. Ze legt haar borsten op een presenteerblaadje. 

De heilige Agatha leefde in de 3^de eeuw na Christus. Ze is afkomstig van het Italiaanse eiland Sicilië.

Al op jonge leeftijd wijdde Agatha haar leven aan God. Zij weigerde offers te brengen aan heidense goden. Omdat zij niet gehoorzaamde werd zij zoals veel Christenen in die tijd gemarteld.

In de beeldende kunst worden de heiligen vaak uitgebeeld met attributen die specifiek zijn voor hun marteling. Zo werd Sint Agatha vaak met haar twee borsten op een schaal uitgebeeld.

Afbeelding: heilige Agatha door Francisco de Zurbarán, 1630–1633 

Pat heeft zorgvuldig gekozen voor zachte kleuren. Je kan zien dat hij ze heeft afgewogen. Bij het rode vlees op de glazen tafel wordt groen geserveerd. Rood en groen zijn complementaire kleuren, ze vullen elkaar aan. Ook de meisjes dragen complementaire kleuren: paars en geel.

Complementaire kleuren zijn de kleuren die tegenover elkaar liggen in de kleurencirkel. 
Voor blauw is dit oranje, voor geel is dit paars en voor rood groen. Deze kleuren staan mooi bij elkaar op een schilderij omdat ze opvallen en een mooi kleur-op-kleur contrast creëren.

Pat Andrea (Den Haag, 1942) wordt geboren als Gustaaf Hein Andrea.

Hij is de zoon van de Haagse kunstschilder Kees Andrea (1914-2006) en tekenares Metty Naezer. Hij volgt zijn opleiding aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten (KABK) in Den Haag. Hij krijgt les van Co Westerik (van wie in zaal 3 het kunstwerk Vingers en Stroopwafel te zien is)

Samen met Walter Nobbe en Peter Blokhuis vormt Pat de ABN Groep. Die letters zijn de eerste letters van hun achternaam. De groep wordt bekend als de Nieuwe Haagse School. Vanaf 1980 woont Pat afwisselend in Parijs en Buenos Aires. Hij geeft les aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Parijs.

Wat voor types vind je de meisjes op dit schilderij eigenlijk? Vrouwen, meisjes misschien of meiden. Dames. Dametjes. Jongedames kan natuurlijk ook. Wie weet vind je ze juffrouwen, trutten, mokkels, moeders, trienen, echtgenotes of regelrechte chicks. Het zijn woorden met allemaal een andere gevoelswaarde. Misschien vind je ze bij elkaar passen of vraag je je juist af hoe het zit omdat je ze totaal andere types vindt.

Pat werkt op een traditionele manier. Hij maakt een schets. Over de schets schildert Pat de uiteindelijke compositie. Je kunt op bepaalde plaatsen in de werken van Pat nog potlood zien. Dat zijn de overblijfselen van de onderliggende schets.

Pat woont al jaren afwisselend in Parijs en de hoofdstad van Argentinië, Buenos Aires.

Zijn leven in Zuid-Amerika vormt een grote inspiratie voor Pat. Vooral Argentijnse vrouwen spelen een rol in zijn werk. Hij raakt regelmatig betoverd door hun pracht, hartstocht en dominantie. Vrouwen komen dan ook veel voor in de kunst van Pat. Zijn werk wemelt ervan, zou je kunnen zeggen. Vrouwen in talloze kleuren, houdingen en gedaanten. 

Pat heeft een bijzondere uitgave geïllustreerd van het klassieke verhaal Alice in Wonderland en de opvolger Alice in Spiegelland.

Het originele boek kwam uit in 1865 en is geschreven door de Engelse schrijver Lewis Carroll (1932-1898). Het boek waarvoor Pat de illustraties maakte kwam op een bijzondere manier tot stand. Hij maakte kunstwerken van 150x180 cm, hartstikke grote schilderijen. Voor elk hoofdstuk maakte hij twee afbeeldingen, bekende scènes en minder bekende onderdelen. In het Haags Gemeentemuseum was in 2008 een tentoonstelling te zien van deze schilderijen van Pat. Alles was gevarieerd aan deze kunstwerken. Hij gebruikte zowel verf als potlood en collage-techniek. Het ene personage had superveel details, terwijl het andere slechts was opgebouwd uit een paar duidelijke lijnen. De bijzondere personages worden door Pat gecreëerd: de Maartse Haas, de Gekke Hoedenmaker, Het Witte Konijn en de Hartenkoningin.

Pat maakt Alice zelf anders dan hoe ze in de bekende tekenfilm wordt neergezet. Hij maakt haar niet netjes, beleefd en onhandig. Eerder een zelfverzekerde, jonge vrouw. Op elke afbeelding verbeeldt ze een andere vrouw. Het enige wat hetzelfde blijft, zijn de sportschoenen die ze draagt.

https://www.gemeentemuseum.nl/nl/tentoonstellingen/alice-in-wonderland

Dit werk leent zich om van dichtbij te onderzoeken. Er zitten heel veel details in.