Ceramic Bottle (white)

Kun je je indenken dat deze fles een mens is? Dit kunstwerk als levend wezen. Welke eigenschappen zou je de fles toedichten? Is hij een driftkop, een slijmbal, een muurbloempje? Kan hij praten?

Dat is eigenlijk precies zoals het klinkt. Je kunt zelf moe zijn en tegen iets oplopen, van uitputting. Dat geldt ook voor het materiaal waar een kunstwerk van is gemaakt. Barstjes en scheurtjes in een kunstwerk. Dat heet craquelé. Dit kunstwerk heeft ook craquelé, zie je dat? Vind je dat zonde of voegt het juist iets toe?

Moet je ook een beetje denken aan landkaarten als je naar het patroon in het keramiek kijkt?

Stephen maakt allerlei soorten kunst. Fotografie, beeldhouwwerken, performances, tekeningen en schilderijen, installaties. Sinds 2008 woont en werkt hij in Berlijn.

Heb je daar wel eens van gehoord? Dat krijg je onder andere door al die flesjes drinkwater die mensen kopen. Mensen gooien ze makkelijk weg. Het is erg slecht voor dieren. En ze dobberen op oceanen rond. Zie je zo’n flesje al jaren rond dobberen? Een vreemde reis over de wereld is dat. Ook ballonnen zijn een groot probleem. Dieren raken er in verstrikt.

Door die lelijke plastic flessen in keramiek te maken worden die flessen ineens heel anders. Vind je niet?

Bij de tentoonstelling Bottle River stonden - en lagen - overal op de vloer flessen van Stephen. Er stonden duizend flessen van keramiek op een lijn. Mensen dachten verschillende dingen bij het zien van alle flessen. Een rivier, een vloed van mensen. Wat ook opviel was de tegenstelling tussen de schoonheid van keramiek en de lelijkheid van plastic. Het evenwicht tussen natuur, de mensheid en ons leefmilieu is in deze grote installatie van Stephen te zien.