Origin of the Tails

Qua sfeer en stijl oogt dit als een kunstwerk dat lang geleden is gemaakt. De laptop met het logo verraadt dat het niet oud kan zijn.

Een heel gewoon, huiselijke tafereel. Geschilderd op een bijzonder materiaal: Koreaans zijde. De kunstenaar, Joeun Kim Aatchim, komt uit Seoul en woont en werkt in New York.

Sommige mensen lijken dwars door je heen te kijken, ken je dat? Nu ben jij diegene. Zie je hoe bijna alles transparant is?

Een Apple laptop op een boek op tafel, een beschreven blaadje op schoot. Zou deze thuiswerker even een dutje doen? En zou de vrouw die zijn gezicht en schouder aanraakt, een droom zijn?

Is bij jou het glas halfvol of halfleeg? En het glas van deze man? Als je snel kijkt, lijkt het glas gevuld. Als je inzoomt, lijkt het glas leeg.

Heb je de stoelpoten al gezien? Ze hebben de vorm van botten, eindigend in echte poten. Inclusief nagels! Over nagels gesproken: er zijn hier heel wat nagels te tellen.

Een hond! Een hond staat in oude schilderijen vaak symbool voor trouw. Je ziet honden bijvoorbeeld op huwelijksportretten van lang geleden, om de trouw aan elkaar nog maar een keer te bevestigen.

Kijken naar dit kunstwerk, voelt intiem. Misschien omdat de man slaapt; veel kwetsbaarder kun je niet zijn. En voel jij je ook niet een beetje betrapt door de hond? Hij ziet je.

Joeun Kim Aatchim is naast kunstenaar ook schrijver. Én ze is oprichter van Café Anxiety Drawing Club International. En daar hoef je wat haar betreft ‘niet bang voor te zijn’. Ze beschrijft deze tekenclub als een ‘Tinder voor tekeningen’. Alleen tekenaars met een ‘geest van een detective’ en ‘microscopische ogen’ mogen lid worden. Makkelijke likes op andermans tekeningen zijn strikt verboden. Echt kijken, daar draait het om.