Similar but different

De Taiwanese Linhuei Chen woont en werkt in Nederland. In coronatijd kon ze lange tijd niet terug naar haar familie en thuisland.

Ze begon bepaalde soorten eten te missen. In de Nederlandse supermarkten dacht ze de producten soms te herkennen. Ze kocht ze, proefde ze en kwam er keer op keer achter dat ze slecht op elkaar leken.

Dit werk is een 'kijkertje'. In het kijkertje, dat ze zelf maakte, zie je een Taiwanees product en een Nederlandse die daar op lijkt. Normaal vallen de twee afbeeldingen over elkaar heen bij dit soort kijkers waardoor er een 3D effect ontstaat. Bij het kijkertje van Chen, blijven het twee aparte afbeeldingen.

Net zoals de smaak van het chipje niet overeenkomt met haar herinnering aan thuis. Het blijven twee werelden.

Links zie je het chipje waar Linhuei naar verlangde, en rechts het chipje dat ze hier in Nederland vond. Hoe zouden ze smaken?

 

Dit werk gaat dus over herinneringen. Gek toch, hoe die soms vervagen... en soms zó duidelijk kunnen voelen en dan toch voor iedereen anders zijn?

Bestaat er eten wat je vroeger héél lekker vond, waarvan je de smaak nu nooit meer zult proeven?

Sinds de invoering van de Nutri-score op producten in de supermarkt verdwijnen er veel snoep en chips smaken zoals we ze kennen. Om een betere score te krijgen, hebben smaken van bijvoorbeeld Doritos en Hamka's een nieuwe samenstelling gekregen. Minder suiker, minder vet, meer vezels. Heb jij het al geproefd?