Meer informatie

Guy heeft een grote drang om controle te hebben over zijn leven. Het liefst over alles.
Daarom vindt Guy het belangrijk om de controle los te laten in zijn werk. Dan wordt het spannender, vindt Guy. Het behouden of verliezen van controle staat vaak centraal in zijn werk. Guy heeft een serie gemaakt over rampen, een extreme manier van controleverlies.

Guy gebruikt oude kranten en bladzijden uit boeken om zijn kunstwerken te maken. Hij geeft zichzelf veel tijd om te speuren en onderzoek te doen. Geregeld zit Guy een halve dag te bladeren, op zoek naar ideale pagina’s. Hij ordent en verzamelt dan een heleboel. Het zoeken is een instinctieve bezigheid. Soms heeft Guy een pagina wel 80 keer gezien en dan vindt hij hem ineens geschikt om te gebruiken. Een tekst of een bepaald beeld trekt zijn aandacht. Zo’n pagina gebruikt Guy dan als basis om overheen te tekenen.

Guy krast een heel groot deel van een krantenartikel weg met zwart potlood. Er blijft alleen nog maar een bepaald deel van de tekst over. Niet alleen de rest van de pagina verdwijnt, maar ook de samenhang van de overgebleven teksten en abeeldingen. Daar maak jij als kijker weer een nieuw verhaal van. Guy speelt met de werkelijkheid, zou je kunnen zeggen.

Guy won als kind altijd alle tekenwedstrijden bij de plaatselijke supermarkt in Wierden (Overijssel). Dat is het dorp waar hij vandaan komt.

Guy vindt kunstenaar zijn vaak eenzaam. Daar voelt hij zich prettig bij.

Na de middelbare school kiest Guy voor Toegepaste Vormgeving. Met deze studiekeuze denkt hij creatief bezig te kunnen zijn, met als bijkomend voordeel dat er daarna makkelijk werk in te vinden is. Uiteindelijk blijkt het allemaal niet creatief genoeg voor Guy. Het heeft niets met kunst te maken. Dat mist hij.

In het laatste jaar van zijn opleiding loopt Guy stage in New York. Die stad is zo’n andere wereld dat het Guy stimuleert om meer uit zichzelf te halen. Hij werkt daar als bruiloftontwerper. Dat is leuk voor even. Maar als Guy voor de derde keer wordt gevraagd om een bruiloft in Breakfast-at-Tiffany’s-stijl te ontwerpen, is hij er wel klaar mee. Guy vindt dat het niets met creativiteit te maken heeft, het maakt hem niet gelukkig.

Guy weet het op een gegeven moment zeker: hij moet iets met kunst doen. Een hele tijd twijfelt Guy of hij naar de kunstacademie zal gaan als hij klaar is met zijn opleiding Toegepaste Vormgeving. Guy weet niet of hij goed genoeg is. Als hij terugkomt in Nederland wint hij veel advies van anderen in. Hij meldt zich aan voor de kunstacademie en wordt aangenomen.
‘Ik begon daar best wel onwetend en kwetsbaar. In die tijd heb ik een aantal goede leermeesters gehad waar ik veel van geleerd heb. Met sommigen ben ik nog steeds bevriend,’ zegt Guy.

Een paar onderwerpen boeien Guy enorm. Daarom komen ze regelmatig terug in zijn werk. Amerika. Rampen. Weggaan. Het moment voor en na het verliezen van controle. Eenzaamheid. Hoogmoed (verwaandheid).

De woorden en foto’s komen als lichte tinten uit het donker tevoorschijn. Letterlijk, maar ook figuurlijk. Want Guy gebruikt verhalen uit oude krantenartikelen. Uit het duister van de vergetelheid haalt Guy ze terug naar boven. Zo vervullen ze een rol in zijn kunstwerken en krijgen ze een tweede leven.

De krant en het journaal vormen een spiegel van de samenleving. Ze gaan over het nieuws en geven weer wat er speelt. Allebei trappen ze de tijdgeest op de staart.

Sommige gebeurtenissen onthoud je. De Watersnood in Zeeland in 1953 is zo’n gebeurtenis.
De aanslagen op 11 september 2001. Of recenter: de Malaysia Airlines-vlucht MH17. Rampen kunnen een enorme impact op mensen hebben. Dat geldt voor mensen die een ramp meemaken en voor degenen die een ramp volgen via het nieuws. Sommige beelden die je via media ziet blijven je bij.
Een nieuwsfeit kan je ook bijblijven, omdat je er een persoonlijke connectie mee hebt. Je kent bijvoorbeeld de plek waar iets zich afspeelt goed. Of je kent iemand die bij de gebeurtenis betrokken is. Dat soort dingen zorgen ervoor dat je je meer verbonden voelt met een gebeurtenis.
Een klassieke vraag bij historische gebeurtenissen is: waar was je? Veel mensen kunnen zich herinneren waar ze waren, hoe ze het nieuws hoorden en van wie.

Niet alleen met beeld kun je een wereld oproepen. De taal in dit kunstwerk heeft een eigen zeggingskracht. Door woord en beeld samen te brengen is dit kunstwerk anders dan kunstwerken zonder tekst.

Vergeten nieuwsberichten en verhalen vormen het hart van de kunst van Guy. Dingen die - bijna - vergeten zijn kunnen een enorme aantrekkingskracht uitoefenen. Dat geldt voor allerlei zaken: oud nieuws waar niemand meer aan denkt of voorwerpen die onder het stof van de zolder tevoorschijn komen. Ook in de wereld van eten en drinken kunnen bepaalde levensmiddelen verdwijnen en terugkomen. Denk maar eens aan de vergeten groenten, die de laatste jaren weer hun opmars maken.

Guy vindt Amerika meeslepend. Het land betovert hem al jaren. Amerika komt dan ook herhaaldelijk terug in de kunst die hij maakt. Daarom probeert hij er elk jaar een keer naar toe te gaan.

Guy werkt vaak in series. Zo’n serie is af als het hem iets verrassends heeft gebracht. Iets wat hij van tevoren niet had bedacht. Dat is belangrijk voor Guy: hij wil iets nieuws ontdekken.

Een krant is bedoeld om lezers op een feitelijke manier op de hoogte te brengen van dat wat er in de wereld speelt. Een krant plaatst belangrijke gebeurtenissen en ontwikkelingen in een groter verhaal, waardoor ze hun betekenis krijgen. Journalisten die voor een krant werken geven duiding en leveren commentaar. Een ander element van een krant wordt gevormd door advertenties. Bedrijven, personen en instellingen kunnen adverteren. Tot slot biedt een krant lezers ontspanning en plezier, hoewel dit een minder belangrijk doel is dan het nieuws brengen.

Hoe het begon

De eerste vorm van geschreven nieuws stamt uit het oude Rome, rond 59 voor Christus. Dit was een beknopte verslaggeving over officiële mededelingen, zoals belangrijke politieke besluiten. Het nieuws werd in steen of metaal geschreven. Acta Diurna heette dit. Het werd gepubliceerd door de regering van Rome.
De eerste private vorm van geschreven verslaglegging komt uit de middeleeuwen. En wel in de vorm van ‘vliegende kranten’. Dit waren speciale kranten, die alleen verslag deden over belangrijke gebeurtenissen zoals veldslagen of executies. De vliegende kranten bereikten het publiek via rondbrengers. Zij schreeuwden de belangrijkste koppen door de straten.

De eerste krant

De eerste krant zoals we hem nu kennen komt uit 1605: Relation aller Fürnemen und gedenkwürdigen Historien. Dat betekent ‘relatie van alle beurzen en gedenkwaardige geschiedenis’. Het was een krant in een koninkrijk in het gebied dat we nu Duitsland noemen. Het werd gepubliceerd door drukker, boekbinder en uitgever Johann Carolus (1575-1634). In Europa kwamen er in de 17^e eeuw in steeds meer landen kranten. Nederland, Engeland, Frankrijk en Italië maakten ze onder andere. Het drukken van kranten was erg duur. Daarom was het alleen weggelegd voor rijke mensen.

Een groter publiek

De snelle ontwikkeling van drukkunst maakte kranten steeds goedkoper. Kranten werden beschikbaar voor een steeds groter publiek. In de 19^e eeuw werden er voor het eerst advertenties in de krant geplaatst. De kranten werden daardoor nog goedkoper, waardoor meer mensen ze lazen. Dit waren de hoogtijdagen van de kranten. Door het gebruik van telefoon en telegraaf konden kranten snel wereldwijde nieuwsbronnen aanboren. Ook kwamen er foto’s en tekeningen om hun verhalen te illustreren.

Nieuwe media

Pas twee eeuwen later kwam er voor het eerst concurrentie voor kranten: eerst maakte radio zijn opmars, daarna televisie. Echte krantenlezers zagen radio en tv meer als parallelle media -iets aanvullends-  en ze bleven hun krant trouw. De laatste 20-25 jaar werden kranten door het internet steeds minder populair.

Guy heeft werk van collega-kunstenaars in huis. Langzaam bouwt hij een kleine collectie op. Hij heeft een schilderij van Marie Reintjes, een piëzografie (dat is een bepaalde druktechniek) van Dieuwke Spaans en een kunstwerk van Jessica Skowrowneck.