Dit kunstwerk is van dezelfde kunstenaar als het werk hiernaast. De enorme kast vol etenswaren van porselein en dit kunstwerk zijn niet alleen aan elkaar verbonden omdat ze dezelfde maker hebben. Ze gaan ook over hetzelfde onderwerp. Je ziet hier namelijk een levensechte kopie van de maag van Itamar, omhuld met een laag glanzend goud.
Stel je voor, al die duizenden producten zijn door deze vuistgrote maag heen gegaan. Al die kilo’s eten, de liters water en wijn.
De gouden maag is onderdeel van een serie werken. Voor het maken van deze serie onderging Itamar een serie MRI-scans waarna hij al zijn organen op ware grootte namaakte. De maag maakte hij speciaal voor het LAM in goud. De rest van de organen zijn zilverkleurig. Alle organen liggen op een sokkel, ter hoogte van waar dat orgaan in zijn lichaam zit. Het kunstwerk is daarom ook een beetje een zelfportret.
De MRI-scan van Itamars lichaam, met de maag in het groen.
Toen de scan van Itamars maag werd gemaakt was hij tien uur nuchter. Dat betekent dat hij tien uur lang niets gegeten had. Daarom is zijn maag zo klein. Als je net hebt gegeten, kan je maag tot dertig centimeter breed worden. Als jij zo lang niets had gegeten, wat zou dan het eerste zijn dat je zou willen eten?
De sokkel is gemaakt van spiegels. Als je voor de sokkel gaat staan, wordt jouw lijf aan de maag van Itamar gekoppeld. Alsof jouw lijf samensmelt met dat van hem.
Veel tegenover weinig. Groot tegenover klein. De eenvoud van het matte wit tegenover het blinkende goud. The Food Chain Project en Stomach versterken elkaar perfect door het contrast. En dat terwijl ze onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.
Een citrusvrucht met een krul van de schil komt vaak voor op 17e eeuwse stillevens. Dit deed de kunstenaar om gevoel van diepte in het schilderij te krijgen, maar ook om te laten zien dat hij goed verschillende texturen kon schilderen. Op hoeveel werken in het LAM kom je zo'n citrus krul tegen?