Meer informatie

Daniel Gordon maakt van al bestaand beeldmateriaal driedimensionale collages, die hij daarna fotografeert. Dat wil zeggen: hij stelt ze samen uit onderdelen, in driedimensionale tableaus, met schaar en lijm. Daniel fotografeert zijn composities met een 8x10-inch camera. Hij neemt de foto en verknipt de 3d-composities.

Deze versmelting van gefragmenteerde onderdelen en verhalen vormt een volledig nieuwe realiteit. Alle oude betekenissen worden uit hun verband gerukt. Allerlei verschillende mensen, perspectieven en profielen gaan in de blender. Door deze techniek van knippen-en-plakken creëert Daniel vormen die je kan terugbrengen naar de geschiedenis van fotografie en collage. Maar ook zie je de invloeden van geschilderde portretten en stillevens, zoals de stillevens van de Franse schilder Henri Matisse (1869-1954).

Ook lijkt Daniels werk op de gezichten van de Italiaanse schilder Giuseppe Arcimboldo (1527-1593). Deze schilder werd beroemd met portretten die samengesteld waren uit allemaal voorwerpen zoals fruit, groenten, vissen, bloemen en boeken.

Hergebruik is fundamenteel in het werk van Daniel. Verschillende delen die hij in eerste instantie niet gebruikt, zoals lichaamsdelen en achtergrondpatronen, gebruikt hij later weer in andere werken. Zoals mensen etensrestjes in een nieuw gerecht verwerken of van oude kleren iets nieuws maken, zo springt Daniel om met het beeldmateriaal dat hij verzamelt.

Daniel begint zijn kunstwerken altijd op internet, via een zoekopdracht naar stillevens. Die zoekt hij op Google Afbeeldingen. De zoekmachine is belangrijk voor Daniel bij het maken van bijna elk kunstwerk. Van schilderij tot beeldhouwwerk tot foto. Daniel is een zwierige kunstenaar, die heen en weer slingert tussen de kloof van het digitale (moderne) en het analoge (ouderwetse). Eigenlijk gebruikt Daniel gevonden voorwerpen, zou je kunnen zeggen.

Daniel gebruikt de zoekresultaten die hij op internet vindt. Hij zoekt via Google op: stilleven. De afbeeldingen die Daniel vindt, knipt en bewerkt hij in Photoshop. Hij print ze vervolgens uit. Van de uitgeprinte afbeeldingen maakt Daniel levensgrote installaties, die hij vervolgens fotografeert, net zoals traditionele stillevens. Hij fotografeert met digitale en analoge camera’s. Voor het maken van installaties gebruikt hij papier en lijm. In zijn studio ligt de hele vloer vol met stukken papier. Dat geeft een enorme puinhoop, maar op dat moment is alles nog evenveel waard voor Daniel. Op een gegeven moment komt er een rangorde in de foto’s, wordt de ene bruikbaar en de andere niet. Tot die tijd is Daniels atelier een heksenketel. Hij bewerkt de foto’s verder op de computer nadat hij ze heeft gemaakt. Door belichting creëert Daniel de schaduwen op zijn kunstwerken. Hij bewerkt de foto’s verder op zijn computer.

Daniel maakt collages. Daniel verandert de beelden tot driedimensionale tableaus, die hij opnieuw fotografeert en opnieuw weer gebruikt voor zijn nieuwe werken. Daniel noemt zijn werk: een fysieke manifestatie van het web. Dat betekent zoiets als een natuurlijke vertoning van het worldwide web. Daniel brengt gefragmenteerde lichaamsdelen, voorwerpen en verschillende geschiedenissen samen. Deze beelden vormen een nieuwe afbeelding en zijn een oneindige cyclus van creatie. Die werkwijze zorgt voor de schepping van iets nieuws. Zo zie je dat je niet iets compleet nieuws hoeft te bedenken als je iets nieuws wil maken. Oud materiaal hergebruiken betekent dat je toch iets nieuws maakt.

Daniel houdt van tweevoudigheid, de verbinding van twee principes. Vaak brengt hij die tweevoudigheid samen in zijn foto’s. Mannelijk en vrouwelijk. Heelheid en gebrokenheid. De onvolmaaktheid die je ziet als klodders lijm zichtbaar worden of gescheurde randen die rauw achterblijven. De heropbouw van deze beelden laat een nieuwe wereld ontstaan. Met nieuwe relaties en personages.

Kunstenaars manipuleren al foto's sinds het begin van fotografie (rond 1826).

Schilderen, fotograferen, tekenen, beeldhouwen. Je kan allerlei ambachten beheersen. Of je bedenkt een tussenvorm, zoals Daniel. Er is veel meer mogelijk dan je misschien denkt. Maar je moet wel met een goed idee komen. Iets wat spannend of smaakvol is. Tenminste, als je je werk kwaliteit wil geven. Dat hoeft niet, maar is misschien wel leuk!

Kunstwerken zijn geheimzinnig. Er gaan zoveel verhalen en ideeën achter een kunstwerk schuil. Plus de techniek waarmee een kunstwerk gemaakt is. Dat vereist vakmanschap, concentratie, toewijding en fantasie. Het grappige is dat de kunstenaar zelf vaak ideeën heeft over zijn kunstwerk, maar jij als kijker een eigen mening hebt. Je hebt eigen associaties. Dat mag ook. Dat maakt kunst ook zo spannend, verrassend, interessant. Als dit kunstwerk een ziel heeft, is het hoogst waarschijnlijk een vrolijke, denk je niet?

De foto’s van Daniel lijken een beetje op de cut-out werken van de Franse kunstenaar Henri Matisse (1869-1954). Hij werkte met geknipte vormen van papier op doek. Qua kleurgebruik doet het werk van Daniel ook wel denken aan de kunst van Paul Gauguin. Dat is een andere Franse kunstenaar (1848-1903). Paul Gauguin werkte met kleurrijke verf in de periode dat hij op Tahiti verbleef, een vulkanisch eiland in de Stille Zuidzee.

Door digitale bewerking achteraf krijgen Daniels foto’s een fauvistische kleur. Kenmerkend daaraan is dat de kleuren fel zijn en nauwelijks gemengd.

Daniel heeft samen met kunstenares Ruby Sky Stiler een niet-commerciële tentoonstellingsruimte in New York. De ruimte grenst aan ateliers van kunstenaars die aan het werk zijn.

Daniel heeft boeken geschreven over stillevens. Flying pictures (2009) en Flowers and Shadows (2011), Still lifes, Portraits and Parts (2013).

Daniel wordt vertegenwoordigd op plekken in de hele wereld. Zijn werk is onder andere opgenomen in collecties van Museum of Modern Art in New York, Foam Museum Amsterdam, Pier 24 in San Fransisco en The Guggenheim in New York.

Er is nog een andere bekende Daniel Gordon. Hij is een 1 meter 94 lange voetballer. Hij speelt als verdediger voor Karlsruher SC en voor het Jamaicaans voetbalelftal.

Ben jij een zonaanbidder, of zit je liever in de schaduw op een warme dag?

Daniel houdt van recyclen. Hij hergebruikt beelden. Hij begint met het zoeken van beelden op internet. Hij print ze, knipt ze uit en maakt hiermee driedimensionale composities die hij vervolgens fotografeert. Vaak verknipt en hergebruikt hij deze foto’s weer in zijn andere werken. In deze korte video zie je hoe Gordon te werk gaat. Neem een kijkje in zijn rommelige atelier.