Tail of the Pup

Maquettes zijn modellen van gebouwen die in het klein worden gemaakt. Op schaal, om precies te zijn. De schaal is de verhouding tussen het echte gebouw en de maquette. Een kijkdoos of een poppenhuis is ook een soort maquette. Wat zou jij zelf graag maken? De plek waar je werkt, je huis, school of een winkelcentrum bij je in de buurt?

In Denemarken is een hotdog te krijgen: de pølser. Een wit, knapperig broodje waar je dan de worst in doet. Verkopers hebben een kraampje op wielen, dat ze vanaf hun huis verplaatsen naar een drukke plek in de stad.

Al meer dan 80 jaar is dit een traditie in Denemarken. Overal in de stad eten hongerige Denen zo’n pølser. Je kunt extra beleg nemen bij je broodje. Mosterd of ketchup, gefrituurde of rauwe uien en augurk.

De Duitse stad Frankfurt wordt gezien als de geboorteplaats van de hotdog. Soms worden de worstjes daarom ook Frankfurters genoemd. Ze werden bedacht in 1484. De hotdogs worden in Amerika vaak nog steeds Frankfurters genoemd. Of: Franks.

 

Tracey heeft residenties gekregen in Beijing en Shanghai. Zo’n residentie is een plek waar een kunstenaar een tijd een woonruimte heeft. Weg uit haar normale omgeving kan zij zich dan concentreren op het doen van onderzoek of het maken van kunst.

Als Tracey verschillende landen bezoekt is ze gefascineerd door het onbekende. ‘Als je midden in een vreemde cultuur bent, voel je je bijna onzichtbaar. Om door deze buitenaardse straten te lopen. Me te kleden en aan te passen alsof ik er deel van uitmaak. Zo kan ik het dagelijks leven van de mensen die daar wonen voorzichtig bekijken. Soms zal ik het idee opgeven om onopvallend te zijn. Dan zal ik reizen als een toerist. Camera en geluidsrecorder in de hand, die nog een ander perspectief biedt. En een heel andere kijk geeft,’ zegt Tracey.

De kern van het werk van Tracey is een kruising tussen plaats en gebeurtenis. ‘Ik probeer om dit met zoveel mogelijk eerbied te doen aan onbekende culturen en tradities. Terwijl ik trouw blijf aan de oproep van de kunstenaar door een licht te laten schijnen op de kleine hoekjes. Uiteindelijk komen mijn persoonlijke opvattingen en ideeën in het spel. Ik geloof dat het deze versmelting is. Het bekende met het onbekende, het vreemde met het vertrouwde. Dat voedt mijn werk en creëert zo’n rijke ervaring voor de kijker,’ zegt Tracey.

De video die in het venster wordt afgespeeld toont een hotdogkraampje. De werknemers die je ziet vloeken naar klanten die eten bestellen. Waarom zouden ze boos zijn? Soms zijn horecamedewerkers boos op een klant. Omdat de klant bijvoorbeeld onbeleefd is, of onvriendelijk. Als zo’n medewerker dan naar de keuken gaat om het eten te halen spugen ze stiekem in het voedsel van de klant.