Meer informatie

‘Jij brutale kleine aap Steven, die een frietje probeert te stelen!’ staat onderaan dit kunstwerk. Die woorden lijken heel onschuldig. Een beetje in de trant van meisjes plagen kusjes vragen. Iets wat speels en onschuldig klinkt, terwijl het beeld eerder een soort horror schilderij is. Door tekst en beeld samen te voegen, krijg je een ander soort schilderij dan je meestal in een kunstmuseum ziet hangen. Door de tekst gaat het schilderij op een striptekening lijken. Ook geeft de zin onderaan het doek het idee dat het de ondertiteling van een filmbeeld is.

Als je kijkt naar de witte achtergrond van het schilderij: is dit wit geschilderd? Beni heeft graffiti gebruikt voor dit schilderij. Misschien zie jij het verschil tussen graffiti, acrylverf en olieverf. De graffiti die hier is gebruikt, is dun aangebracht zodat het een transparant effect heeft op het doek. Door de spikkelige verf kan je zien dat het graffiti is. Acrylverf is een erg dichte verfsoort. Verdun je acrylverf met water, dan zal het dunner worden en kan het een aquareleffect geven. Olieverf is een vettige verf die mooiere kleurovergangen geeft omdat het langzaam droogt. Over het algemeen geeft olieverf een diepere kleur dan acrylverf, die er matter uitziet en snel droogt. Soms is dit verschil moeilijk te herkennen, als er bijvoorbeeld vernis op het schilderij is aangebracht, wat kan zorgen voor een glimmende laag en diepere kleuren. Verfsoorten verschillen sterk van kwaliteit, maar ook in het type verf. Zo is er bijvoorbeeld olieverf op waterbasis en op oliebasis. Dit schilderij is acrylverf op doek. Als je naar de hoeken van het canvas kijkt zie je iets van het doek uitsteken, waar je het pure materiaal van het doek ziet. Wat voor materiaal denk je dat dit is?
Beni heeft gespeeld met zwarte contouren om delen van de figuren of voorwerpen heen, wat je vaak in strips ook ziet. Soms zijn het ook alleen kleurvlakken, wat hij ongetwijfeld uit zijn losse hand heeft geschilderd. Beni heeft gitzwart zo uit de tube gebruikt. Het zwarte jasje van de ober lijkt absorberend en de rode kleur van de jurk straalt juist naar buiten. 

De kleurvlakken waaruit de voorstelling bestaat, staan grotendeels los van elkaar. Er zijn bijna geen kleurovergangen en schaduwen. Dat maakt het schilderij heel plat. Alleen door overlapping van de figuren of kleurvlakken is er nog een beetje diepte te zien. Zo zie je dat de ober achter de tafel staat en de figuren aan tafel zitten. En dat de paarse gordijnen op de achtergrond hangen, maar waar precies is onduidelijk. Ze zouden net zo goed op dezelfde hoogte als de ober kunnen hangen. Er gebeurt veel in dit tafereel. Het bord van mevrouw zit door de doek van de ober heen, de ober heeft geen ogen gekregen en de vork van de vrouw veroorzaakt een bloedexplosie bij de hand van meneer. Ook een deel van het tafelkleed heeft het doek niet gehaald. Er zijn duidelijk geen regels in dit schilderij. Misschien zie jij nog meer gekke dingen.

Het schilderij is binnen een kader geschilderd op het doek. Eigenlijk is het vierkante doek al een kader, maar de schilder heeft binnen dit kader nog een kader gemaakt door een witte rand aan de zijkanten open te laten. Misschien heb jij een idee waarom Beni dit gedaan heeft.

Er zijn glitters verstopt in het schilderij, zie jij ze ook? 

De gasten aan tafel hebben wel ogen. De ober niet. Dat maakt best veel verschil. Zodra je iemand ogen geeft, krijgt hij een persoonlijkheid. Hij wórdt echt iemand. Als we een kat of hond in de ogen kijken kunnen we daar iets aan zien. Je ziet of het dier bang, blij, moe is. Aan de ogen van de figuren op dit schilderij kun je ook zien hoe ze zich voelen. De oogloze ober is een stuk schimmiger dan de gasten aan tafel. Er is ook nog een extra paar ogen dat ja niet op het eerste gezicht ziet. Kijk of je ze kunt vinden.

Het werk van Beni zit vol humor. Hij stelt iets of iemand in een merkwaardig of lachwekkend daglicht. Dit schilderij is daar een goed voorbeeld van. Daarmee levert Beni commentaar op het gewone leven. Beni’s kunst heeft iets in zich wat op je lachspieren zou kunnen werken. 

Beni’s werk is geinig en onrustbarend. Hij houdt van lelijkheid, verwoestende schoonheid en dwaasheid. Beni is een kunstenaar die chaos leuk vindt. Hij wil graag laten zien hoe woedend mensen kunnen zijn, zoals op dit schilderij. Door al die elementen met elkaar te mengen ontstaat er een heel gekke en speelse kosmos. Een eigen wereld. Mensen ontregelen zichzelf en elkaar.

De kunstwerken die Beni maakt zijn direct. Je hoeft niet lang te kijken om te zien wat er allemaal op het doek gebeurt. De stijl van Beni is vrij ruw en tegendraads. Regelmatig spreekt een grote hoeveelheid woede uit de kunstwerken van Beni.

First dates is een televisieprogramma waarbij twee mensen elkaar voor het eerst ontmoeten en samen dineren. Die ontmoeting vindt plaats in een restaurant. Soms levert dat uiterst ongemakkelijke toestanden op. Mensen die geen gesprek kunnen voeren, zich vreemd gedragen of juist hun beste beentje voorzetten. Het is een programma dat van alles in jou als kijker opwekt. Medelijden, leedvermaak, ontroering en soms ook plaatsvervangende schaamte.

Je kent het vast wel. Je bent uit eten en je tafelgenoot heeft een (veel) betere keuze gemaakt dan jij. Wat er op jouw bord ligt bevalt je maar matig, maar je hebt het zelf gekozen. Je moet erop toezien hoe degene tegenover je al dat heerlijks zit te verorberen. Hoe moet je dan reageren? Sportief zijn of dat in elk geval proberen is een optie. Of je doet er een schepje bovenop, laat je niet kennen en doet alsof je het héérlijk vindt. Dit vereist wel acteertalent en doorzettingsvermogen. Wat je ook kan doen is een voorbeeld nemen aan de man op dit schilderij. Snel iets van het bord van de ander pakken. Of dat handig is, is weer een ander verhaal…

Zie je hoeveel beweging er in die opspattende verf zit? Een slagaderlijke bloeding van die arme man wiens hand doorboord wordt met een vork.

De vork die de vrouw in de hand van de man steekt is bijna een riek. Dat is een drietandige mestvork die op boerderijen worden gebruikt.

Beni vindt ideeën in de alledaagse dingen zoals tijdschriften, advertenties, de virtuele wereld, mode.

Door de gordijnen aan de zijkant van het schilderij krijgt het kunstwerk iets van een theaterzaal. Alsof aan weerszijden van de mensen de coulissen zijn, de zijstukken van het toneel.

Vork, mes, appelboor, deegroller. Het zijn allemaal voorwerpen waarmee je een agressieve daad kan plegen. Maar je denkt als je zo’n voorwerp ziet misschien eerder aan de huiselijkheid die de keukenspullen uitstralen. Als je een bakvorm ziet denk je waarschijnlijk eerder aan koekjes bakken dan aan die vorm in iemands huid duwen. In films worden zulke instrumenten vaak gebruikt. Personages plegen er een gruweldaad mee.

Beni houdt van oorlogsveteraan Rambo en het jonge hert Bambi. Beni zit voor de tv en bekijkt honderden werken. Er komt allerlei werk tevoorschijn: handgeschreven kunstwerken, losse aquarellen, abstractere vormen.
Rambo en Bambi zijn twee uitersten. Rambo is sterk, bezweet, bloot, gespierd en heeft levenservaring. Bambi is jong, donzig, onschuldig en kwetsbaar.