Meer informatie

Franse slogan
L’art pour l’art is een Franse leuze, die stamt uit begin 19^e eeuw. Als je de woorden letterlijk vertaalt betekenen ze: de kunst om de kunst. Het is een kunstopvatting die stelt dat het enige doel van kunst van binnenuit komt. Dat kunst gemaakt wordt vanuit het innerlijk. Een kunstwerk komt zelfstandig tot stand en heeft geen morele of educatieve bedoeling. Het kunstwerk is evenmin nuttig. Nee, het gaat de kunstenaar om het maken van iets wat volgens hem gemaakt moet worden.

Verlangen naar mooi
De slogan l’art pour l’art wordt niet in verband gebracht met Okimono, omdat dat uit een andere traditie stamt en Okimono niet Europees is, maar Japans. Maar je kan zeggen dat Okimono voorwerpen uit dezelfde gedachte als l’art pour l’art kunstwerken zijn ontstaan. Ze zijn puur door kunstenaars gemaakt om schoonheid te scheppen.

Dit kunstwerk komt uit de Showa periode, het precieze jaartal is niet bekend. Keizer Showa -ook wel Showa-keizer genoemd- is de 124^e keizer van Japan. Hij regeert van 1926 tot zijn dood in 1989.

Bij het andere Okimono kunstwerk zie je een banaan. De kunstenaar die dat beeld gemaakt heeft is onbekend. Bij dit kunstwerk is wel bekend wie de kunstenaar is: Ono Kanryo. Er is geen verdere informatie over de kunstenaar bekend. Van sommige Japanse lakwerken werd alleen de houten bewaardoos gesigneerd. Daardoor is de kunstenaar enkel bekend wanneer de originele doos bewaard is gebleven. De meeste kunstvoorwerpen zijn zelf gesigneerd. Daardoor weet je dat er geen sprake is van bescheidenheid. Kunstenaars die bescheiden waren, zetten hun handtekening namelijk niet op het werk zelf.

De Japanse wilde appel is een sierappel. De officiële naam is Malus floribunda. In de lente geeft de boom een kleurrijke bloesem. In de herfst draagt de boom appels. Hoe groot de appels worden hangt af van het ras. Ze kunnen zeer klein blijven, maar ook vrij groot worden. Sierappels kunnen verschillende kleuren hebben: rood, geel, of geel geblost. De sierappels worden in bloemstukjes verwerkt, vooral in kerststukjes. 

Als iets wordt gepresenteerd in een vitrine wordt het voorwerp algauw verheven. Er staat een lichtspot op, je kan het niet aanraken.

Er is heel wat te vinden over appels in het LAM. Een videowerk waarin een appel wordt geplukt, kleine appels in een vitrine, foto’s van appels. Geschilde en ongeschilde appels.

Hoewel de kunstenaar dit kunstwerk vast niet bedoeld heeft als raadspelletje, kun je bepalen op welk ras jij deze appel vindt lijken. Een Golden Delicious is het vast niet. Die is lichtgroen. Fuji misschien, of een Jonagold?

De appel is een vrucht die vaak voorkomt in spreekwoorden en gezegden. Een aantal daarvan ken je vast wel, maar wie weet zit er toch een nieuwe tussen.

De appel valt niet ver van de boom (of stam): het kind lijkt op de ouders.
Daar komt een schip met zure appels: het gaat regenen.
Schone appels zijn ook wel zuur: mooie vrouwen zijn niet altijd goede echtgenotes.
Dat zijn appels op gouden benen: dat is zeldzaam.
De appelman komt om zijn geld: ziek worden van teveel fruit.
Als de appel rijp is valt het vanzelf: je moet geduld hebben.
Een appeltje met iemand te schillen hebben: wraak nemen of iemand ter verantwoording roepen.
Je vindt geen appel onder een perenboom: het in zinloos om te zoeken naar het onmogelijke.

Doordat het is nagemaakt vraag je je ineens af, hoe ziet een natuurlijke tak van een appelboom er eigenlijk uit?

Je kent vast wel het verlangen om in fruit te knijpen. Bijvoorbeeld in een perzik, om te voelen of hij al rijp is. Je weet hoe dat voelt. De textuur van de schil van een perzik. Stel je voor dat je dit kunstwerk onder het glas vandaan zou mogen halen. Dat je het even zou mogen aanraken. Misschien heb je wel een idee van hoe het voelt; de hardheid en temperatuur.

De zaden van appels bevatten amygdaline, een glycoside dat cyanide bevat. Jaja, wat een woorden, he. Glycosiden zijn een groep chemische stoffen die van nature vrijwel alleen in planten voorkomen. Ze zijn opgebouwd uit een suiker (het glycon) en een niet-suiker (het aglycon). Cyanide is een chemische verbinding die een CN-groep bevat. Als je een appel hebt gegeten komt eerst hydrolyse op gang. Dat is een splitsing van moleculen waarbij water wordt opgenomen. Na een paar uur komt de cyanide vrij. Consumptie van kleine hoeveelheden is niet zo erg. Grote hoeveelheden kunnen ziekte en zelfs de dood veroorzaken. Er is slechts 1 sterfgeval bekend als gevolg van een te grote hoeveelheid appelpitten. Het slachtoffer kauwde ongeveer 250 gram appelpitten voor hij ze doorslikte.

De Steentijd duurt van 300.000 tot 2000 jaar voor Christus. De periode heet Steentijd omdat ze alles met steen deden en nog geen letters hadden. Mensen hadden ook nog geen papier. Daarom maakten ze tekeningen op rotsen. Wat ze al wèl hadden, waren appels. In de Steentijd werden ze al gegeten. Bij archeologische opgravingen in Tiel werden in 2017 gesneden en gedroogde wilde appels van 6000 jaar oud gevonden.

De beroemde wetenschapper Isaac Newton (1643-1727) ziet een vallende appel tegelijkertijd met de maan. Dat brengt hem op een idee. Zowel de appel als de maan zijn aan dezelfde zwaartekracht onderhevig. Dit betekent een stap in zijn ontdekking van de algemene zwaartekrachtwet.

Wist je dat er ongeveer 5000 rassen appels bestaan? Je kan verschillende rassen krijgen door ze te enten. Enten wil zeggen dat je 2 soorten aan elkaar bindt zodat ze samen groeien. Zo komen de goede eigenschappen van een soort bij de goede eigenschappen van een andere soort.

Appel is een buurtschap van de stad Nijkerk, in de provincie Gelderland. Er zijn boerderijen, woonhuizen en landhuizen die worden omringd door weilanden en bossen. In de Belgische provincie Oost-Vlaanderen is er een plaats met de naam Appels.